حضور سبز در مدار صفر ورزش
شهروندان – دکتر بیژن ذوالفقارنسب*:
به شخصه بسیار خوشحالم از این که مراسم تقدیر و تشکر از قهرمانان ورزشی در کشور باب و سنت شده و دیروز هم طبق روال هر ساله این اتفاق خوشایند افتاد. این رسم سال‌هاست که وجود دارد و خوشبختانه در این دولت هم انجام شد. می‌توان حضور سبز دکتر روحانی در مراسم را که روحیه‌بخش و سرآمد خیلی از کارها است، به فال نیک گرفت.
من نقطه نظرات، گفتارها و بیانات مقامات ایرانی در رابطه با ورزش را در هیچ کجای دنیا نشنیده‌ام، صحبت‌هایی جذاب، منطقی و شوق‌انگیز که معمولاً از جانب تمامی مسئولان رده بالای مملکت می‌شنویم. اما نکته اینجاست که فاصله ذهنیت‌ها و خواسته‌ها با برنامه و اجرا فوق‌العاده زیاد است.
توجه به ورزش از سوی آقای روحانی و حتی رؤسای جمهوری پیشین هم بی‌نظیر بوده اما کمتر پیش آمده که تغییری را شاهد باشیم. فکر می‌کنم تغییرات بنیادین در ورزش ایجاد نشده و در حوزه‌های مختلف بر مدار بی‌برنامگی و متناسب با رویکردهای سنتی جلو می‌رویم. اگر هم گهگاه در برخی فدراسیون‌ها موفقیت‌هایی را شاهد هستیم، نباید آن را تعمیم داد و توفیقات مقطعی را نشانه برنامه‌ریزی بنیادین دانست.
به عنوان مثال موفقیت والیبال حاصل تلاش و برنامه‌ریزی چند ساله است که حالا یکی، دو سال است به بار نشسته است. در دولت جدید هم متأسفانه هنوز شاهد تغییرات اساسی در حوزه ورزش نبوده‌ایم. مشخصاً باید بگویم که در رابطه با ورزش همگانی که جزو شعارهای آقای روحانی بود، توسعه صورت گرفته است.
توجه به ورزش آموزش و پرورش به اعتقاد من همچنان ضعیف است. فعالیت‌هایی در رابطه با ایجاد ۳ رشته ورزشی برای مقاطع ابتدایی در نظر گرفته شده بود و حالا مشخص نیست این پروژه سراسری به کجا رسیده است. از سوی دیگر، در ورزش قهرمانی هم تغییراتی نمی‌بینیم. در حرفه‌ای شدن ورزش‌ها و استقلال باشگاه‌هایی که احتمالاً بتوانند شرایط خودکفایی داشته باشند، مدیریت کارآمدی وجود ندارد.
در رابطه با علمی شدن ورزش کماکان مدار فاصله ورزش دانشگاه‌ها و فدراسیون‌های ورزشی وجود دارد. ورزش ما کماکان روی همان چرخه سنتی و بدون برنامه جلو می‌رود. انتظار می‌رود در دولت جدید و با توجه به نگاه خاص و ویژه دکتر روحانی، این مشکلات هر چه زودتر رفع یا کمتر شوند. باید خیلی بیشتر از اینها به ورزش توجه شود. ما همچنان در حوزه ورزش بین‌الملل ضعیف عمل می‌کنیم. معمولاً برنامهای برای برگزاری مسابقات بین‌المللی و حتی منطقه‌ای و آسیایی نداریم چون زیرساخت‌ها بسیار قدیمی است و برنامهای برای اتمام پروژه‌های در دست اقدام نداریم.
مراسمی همانند آنچه دیروز برگزار شد، البته بسیار مؤثر و مفید است اما همه چیز پاداش دادن و حمایت‌های قبل از مسابقات نیست. باید در زیرساخت‌ها تغییر به وجود آید، ارتباط بسیار قوی بین وزارت ورزش و آموزش و پرورش، وزارت علوم، ارتش و ورزش کارگری شکل بگیرد در حالی که در شرایط فعلی این حوزه‌ها منفک هستند.
به اعتقاد من، مهم‌ترین مسأله در حال حاضر اختصاص بودجه‌های ویژه به فدراسیون‌ها و برخی باشگاه‌ها است و باید نشست‌های ویژه‌ای بین وزارت ورزش و آموزش و پرورش و دانشگاه‌ها صورت گیرد. در علمی کردن مسائل ورزش هم باید رویکرد جدیدی به وجود بیاید. تربیت نیروها و تقویت فدراسیون‌ها در دستور کار قرار گیرد چرا که تمامی فدراسیون‌های کشور ما با حداقل امکانات کارهایشان را انجام می‌دهند. ورزش مقوله‌ای است که در ابعاد سلامت، اجتماعی و فرهنگی اثرگذار است چرا که بسیاری از ناهنجاری‌های اجتماعی از این طریق کنترل می‌شوند.
حتی ورزش در استان‌ها هم ضعیف شده و بسیاری از سالن‌های ورزشی با مبالغ بسیار هنگفت اجاره داده می‌شوند. براساس اصل اول قانون اساسی، تأمین سلامتی برعهده مردم است و این مهم از راه همگانی کردن ورزش و امکانات ورزشی صورت می‌گیرد که در حال حاضر ضعیف و اندک است و باید توجه خاصی به آن صورت گیرد. با این همه، حضور دکتر روحانی در مراسم تقدیر از ورزشکاران، این نوید را به جامعه ورزشی می‌دهد که دولتمرد ارشد کشور، توجه به ورزش را در صدر برنامه‌های خود قرار داده است. به عنوان یک فعال باسابقه در عرصه ورزش کشور، امیدوارم این نشست، آغازی باشد برای یک تحول بنیادین، علمی و جامع در عرصه ورزش ایران.
*مربی فوتبال
ایران
