تاریخ انتشار : یکشنبه ۳ آذر ۱۳۹۲ زمان انتشار : ۰۸:۴۶

شهروندان – علی جوادی:
این روزها همه درباره حکمی صحبت می کنند که قرار است به زودی برای علی دایی صادر شود. بعد از جمله معروفی که به نقل از محسن قهرمانی در رسانه ها مطرح شد (اگر قرار باشد بروم خیلی ها را با خودم پایین می کشم – باشگاه خبرنگاران جوان – 17 مهر) خیلی ها به تقلاافتادند.

مصاحبه های رنگارنگی در رسانه ها دیدیم و افراد بسیاری خواستند از محسن قهرمانی «رفع اتهام» کنند. برخی حتی برای به دست آوردن دل قهرمانی، یک گام جلوتر رفتند و گفتند باید از دایی شکایت شود تا فدراسیون او را محروم کند. در این بین چند سوال مطرح می شود:

۱- چرا قهرمانی در این مدت محروم بود و چرا حالاقرار است از او رفع اتهام شود؟ ماجرای پولی که به کارت او واریز شد و داستان معروف ۵ میلیون تومانی که برای «درآوردن بازی» خواسته شد و به دو میلیون تومان کاهش پیدا کرد، به کجا کشید؟ همه آنها افسانه بود؟ مردم سر کار بودند؟ قرار بود چند روزی ذهن مردم درگیر یک داستان تخیلی شود؟

۲- دایی در دو حکم دو جلسه یی برای ۴ جلسه محروم شد (دو جلسه دوم کمیته استیناف هنوز توسط دبیر فدراسیون امضا نشده). دایی متهم است که حرف های مگو را به زبان آورده. بزرگ ترین جرم او علنی کردن فساد پنهانی فوتبال ما است: فسادی که سال ها درباره آن حرف می زدیم. از خریدن داور گرفته تا خریدن بازیکن حریف در بازی های تعیین کننده و به خدمت گرفتن او در فصل بعد. از محروم شدن بازیکنان کلیدی در بازی های حساس و از پاک شدن اخطارها توسط پاک کن جادویی. فساد تمام بدنه فوتبال ما را دربرگرفته و طبیعی است که اگر کسی تهدید کند خیلی ها را با خود خواهد بود، همه آن خیلی ها تلاش خواهند کرد که تمام صورت مساله پاک شود. دقت کنید تمام صورت مساله. یعنی دایی حتی محروم و محکوم شود که حرف هایی بی معنی و بی ارزش به زبان آورده که ارزش شنیدن نداشت: تهمت هایی که بی پایه و اساس بود. با محروم شدن دایی، همه صورت چیز به حالت عادی برمی گردد. به این ترتیب خیلی ها از غرق شدن نجات پیدا خواهند کرد. فوتبال پاک ما تا گلو در پاکی فرو رفته و چیزی نمانده در خوشبختی مطلق غرق شود.

۳- نکته تلخ و تاسف آور ماجرا این است که تمام آنها که می شود ریشه های ناپاکی را در آنها جست وجو کرد، شده اند فرشته ها و مجسمه های پاکی! البته در این فوتبال که به راحتی و بی واهمه، به عادل فردوسی پور تهمت دلالی می زنند، باید هم این اتفاق بیفتد. آنها که در مجلس شورای اسلامی نشسته اند، آیا از خود پرسیده اند اگر فردوسی پور دلال بود، این همه سال در سازمان صدا و سیما (که یکی از مراکز استراتژیک است) چگونه دوام می آورد؟ آیا آنها از خود پرسیده اند که «عادل دلال»! چرا چند برنامه را در سال به مبارزه با دلالی و فساد فوتبال ما اختصاص می دهد؟ آیا مجلسی ها به خود زحمت نداده اند بپرسند این همه دلال و کارچاق کن، در کنار آقایانی که اتهام می زنند، چه می کنند؟ به حال این فوتبال سراسر پاکی، آیا نباید گریست؟

سردبیر خبر ورزشی