در دفاع از دلواپسی
شهروندان – سیدشهاب‌الدین طباطبایی*:
در گردوخاک اتفاقات دو هفته گذشته، از برگزاری همایش دلواپس‌ها تا لغو سخنرانی حجت‌الاسلام سیدحسن‌آقای خمینی و استاد ملکیان می‌خواستم در دفاع از دلواپسی بنویسم.
در دفاع از فعالان سیاسی که نخستین همایش دلواپسی را برگزار کردند و حالا من دفاع می‌کنم؛ دفاع از راهی که باید همیشه باز باشد تا فعالان سیاسی و رسانه به بیان دلواپسی‌ها و نگرانی‌هایشان بپردازند، دفاع از کسانی که با برگزاری آن برنامه راه را برای اظهارنظر و انتقاد در حوزه‌هایی که در زمانی نه‌چندان‌دور حوزه ممنوعه به‌شمار می‌رفت باز کردند.
اعتراف می‌کنم استقبال و دفاع از برگزاری چنین برنامه‌هایی برای من و امثال من که خیلی‌وقت‌ها نتوانستیم دلواپسی‌هایمان را بروز و ظهور بدهیم شاید کمی سخت باشد، اما پذیرفته‌ام و باور دارم تا به سختی تن ندهیم آسانی نمی‌رسد، همین‌که گروهی می‌توانند در آرامش و امنیت کامل به نقد سیاست‌های دولت بپردازند بی‌آنکه به براندازی و دشمن‌شادکنی و تخریب متهم شوند اتفاق مبارکی است.
اگر بارها گفته‌ایم و معتقدیم که ذهن‌خوانی را باید کنار گذاشت ما هم نمی‌توانیم و نباید به نیت‌خوانی برگزار‌کنندگان بپردازیم، نقد را باید با نقد پاسخ داد و امیدوارم حالا که این راه باز شده مجالی برای برنامه‌هایی از این دست فراهم شود.
مهم نیست نگرانی و دغدغه‌های کدام گروه و جناح سیاسی مطرح می‌شود، من برگزار‌کنندگان برنامه را نه خودسر می‌دانم و نه برانداز، آنان را دغدغه‌دارهایی می‌دانم که بخت با ایشان یار بوده و برنامه‌شان برگزار شده.
حسرت نیز نمی‌خورم که چرا در گذشته نتوانسته‌ایم برنامه‌هایی مشابه آنچه دلواپسان برگزار کنند برگزار کنیم، تنها امیدوارم به یاری خدا و همراهی و مدارای مسوولان و اینکه به همه گروه‌ها و جریاناتی که برای اعتلای کشور و مردم و نظام دغدغه و دلواپسی دارند اجازه داده شود در فضایی آرام و امن سخن بگویند، نقد کنند، پاسخ بشنوند و از رهگذر نقد و پیشنهادات راهی به‌سوی فردایی بهتر باز شود.
از همین منظر در انتظار دومین همایش دلواپسی هستم. انشاءالله
*فعال سیاسی
شرق
