تاریخ انتشار : شنبه ۱۰ خرداد ۱۳۹۳ زمان انتشار : ۱۷:۲۲

شهروندان:
پرویز تناولی در نامه‌ای به حسن روحانی از وی برای بازگرداندن آثار مورد مناقشه‌اش با سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران، کمک خواست.

در این نامه که در اختیار خبرنگار بخش هنرهای تجسمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، قرار گرفته، آمده است:

«جناب آقای روحانی، ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران

با سلام

به استحضار می‌رساند بیش از ۱۰ سال است شهرداری تهران ۵۷ قطعه از آثارم را برخلاف قانون از خانه‌ام برده است. در این مدت طولانی برای بازپس‌گیری آثارم به هر دری زده‌ام، اما نتیجه‌ای نگرفته‌ام. پس از انتخاب جنابعالی و پدیدار شدن روزنه‌های امید مصمم به پیگیری مجدد شدم و پرونده را به آقای صدرالدین ماحوزی از وکلای متعین و قدمای جامعه وکلا سپردم. ایشان پس از طرح دعوی اقدام به تودیع مبلغ ۶۰۰ میلیون تومان وجه قرارداد ۵۷ اثر به عرضه مستندات کافی در تاریخ ۹۲/۱۱/۶ حکمی از شعبه ۳۷ مجتع قضایی شهید صدر، دائر بر توقیف هر ۵۷ اثر و انتقال آن‌ها به خانه‌ای که در آن زاده شده بودند، کردند؛ اما شهرداری تنها ۱۱ اثر را تحویل داد و از تحویل ۴۶ اثر دیگر سر باز زد.

علاوه بر تخلف فوق، شهرداری با اعمال نفوذ و علی‌رغم معتبر بودن حکم قبلی، حکم دیگری از همان شعبه دریافت و در روز ۲۵ اسفند ۹۲ با شکستن قفل در و ورود به عنف اقدام به بردن ۱۱ اثر فوق از خانه‌ام کرد. اعمال فوق زیر نظر حدود ۲۰ نفر با نهایت خشونت و بی‌ادبی انجام گرفت. آن‌ها علاوه بر توهین، در صدد بیرون کردن دخترم از خانه بودند؛ چرا که خواهان رویت حکم دادگاه شده بود.

صدماتی که این افراد ظرف چند ساعت به آثاری که طی سال‌های متمادی ساخته شده بود، وارد کردند، حد و وصفی ندارد.

پیشینه این پرونده به این قرار است: در خرداد سال ۱۳۸۲ به پیشنهاد شهردار وقت تهران -آقای ملک مدنی- خانه اینجانب در نیاوران با عنوان «موزه پرویز تناولی» رسما افتتاح شد، اما عمر موزه کوتاه بود. با روی کار آمدن آقای احمدی‌نژاد به عنوان شهردار و به دستور ایشان موزه تعطیل و آثارم به مکان‌های مختلف شهرداری منتقل شد.

پس از پنج سال دوندگی در سال ۱۳۸۷ موفق شدم با حکم دادگاه، خانه‌ام را از شهرداری پس بگیرم، اما آثارم همچنان در دست شهرداری باقی ماند. مطابق قرارداد، این آثار برای موزه و ماندگاری در خانه من بود، به علاوه مدت قرارداد یک ساله بود که پس از سه ماه منفک و قرارداد باطل شد. مطابق قوانین مدنی و عرفی و شرعی این آثار متعلق به اینجانب است و باید بازگردانده شود. تا عمر دارم این امر را دنبال می‌کنم و پس از آن از فرزندانم خواهم خواست آن را پیگیری کنند و حق را به حق‌دار بازگردانند.

جناب آقای رئیس جمهور! کلیه اموری که به آن اشاره شد از روز افتتاحیه موزه تا به یغما بردن آثارم فیلم شده و در صورت تمایل عرضه خواهد شد.

با احترام

پرویز تناولی»