تاریخ انتشار : جمعه ۲۳ خرداد ۱۳۹۳ زمان انتشار : ۰۹:۳۸

شهروندان – امیر حاج رضایی*:
جام جهانی برزیل از چندمنظر اهمیت دارد. پرافتخارترین تیم جهان در سرزمین فوتبال، میزبان است. در خاطره مردم برزیل کابوس ماراکانا در سال 1950 با وجود گذشت چند نسل همچنان وجود دارد و از یک نسل به نسل بعدی منتقل شده است.

این یک دشواری و چالش پیش روی اسکولاری و مقامات عالیرتبه برزیل است. از سویی می دانیم که اغتشاشات و تظاهرات از سوی کارگران و طبقات پایین دست جامعه برزیل به خاطر هزینه های دو رخداد بزرگ یعنی جام جهانی و المپیک وجود داشته و مورد اعتراض طبقات بوده است.

در این شرایط راه نجات، قهرمانی برزیل است که می تواند آرامش را به ارمغان بیاورد. اگر این اتفاق نیفتد و برزیل قهرمان نشود، این که اسکولاری به ناکجا آباد می رود جای خود اما دولت خانم رئیس جمهوری «دیلما روسف»، با چالش های جدی مواجه می شود و مشکلات زیادی سرراه کابینه او قرار می گیرد. آن ها باید فردا به دیدار تیمی بروند که حاصل جنگ بالکان است.

اما اگر به گروه ایران برویم باید عنوان کنم که گروه متعادلی است. همه شانس اول را برای آرژانتین قائل هستند و ۳ تیم دیگر را برای کسب رتبه دوم صعود ارزیابی می کنند. در بین ۳ تیم هم شانس کمتر را به ایران می دهند.

آرژانتین تیمی شناخته شده برای جامعه ایران و یکی از قدرت های بزرگ دنیا است. آرژانتین خط میانی و حمله فوق العاده قوی ای دارد. اگر ترکیب اساسی این تیم را درنظر بگیریم، هیگواین در نوک حمله، مسی در یک بال و دی ماریا در بال دیگر، قدرت تهاجمی فوق العاده بخصوص مقابل تیم های قدرتمند خواهد بود که با تهاجم مستمر خود به دنبال این هستند که به خط دفاعی شان که ضعیف تر است، کمتر فشار بیاید. یکی از مشکلات اصلی سابه یا بحث دروازه بان است که رومه رو در موناکو ذخیره شده و اغلب بازی های فصل را از دست داد.

بازی دوم ما مقابل این تیم است که خیلی ها احتمال می دهند خود را تا نیمه نهایی برساند. اما بازی اول سرنوشت ما را روشن می کند. نمی توان از شرایط اجتماعی نیجریه صحبت نکرد. کشوری متشکل از مسلمانان و مسیحیان در شمال و جنوب. یکی از رؤسای جمهوری این کشور برای ایجاد وحدت ملی با صرف هزینه های سنگین ورزشگاه «آبوجا» که معنای آن به زبان محلی معبد است را تأسیس کرد. پرستشگاهی برای علاقه مندان به فوتبال.

نیجریه هرگز به وحدت ملی نرسید اما آن تصمیم توسط فوتبال، خصومت را تعدیل و کاهش داد و ستاره های زیادی از این کشور به جهان فوتبال صادر شد.

درواقع سومین صادرات نیجریه بعد از نفت و قهوه، بازیکن فوتبال است. حالا نیجریه با استفان کشی با رویکرد فنی، قدرت بدنی و سرعت دوندگی بالا به دنبال موفقیت است. سرعت دوندگی این تیم به ۱۳۰ کیلومتر رسیده یعنی برای هر بازیکن حدود ۱۲ کیلومتر. در ادامه به بوسنی می رسیم که محصول همان جنگ بالکان است. کشوری مسلمان نشین که در نسل کشی توسط صرب ها بیشترین صدمه، آسیب و آوارگی را دید. این اتفاق در دهه ۹۰ تأثیرات عمیقی بر مردم این کشور گذاشت و حالا بوسنی برای نخستین بار آن هم به عنوان تیم اول گروه به جام جهانی راه یافته است. آن ها می خواهند با نشان دادن فوتبال شان بخشی از زخم ها را پاک کنند و پیام رسان مردم شان باشند بنابراین انگیزه زیادی دارند. تیمی که در قاره سبز که با فوتبال عجین شده، حضور دارد و در رنکینگ جهانی رده ۲۵ را از آن خود کرده است. در پایان به ایران می رسیم که همه بر مشکلات و موانع آماده سازی این تیم آگاهی کامل دارند.

پس از ۲۸ خرداد سال گذشته که با پیروزی برابر کره جنوبی صعود به برزیل قطعی شد، ماه های زیادی حالا به صورت موجه یا غیرموجه، سوخت.

آنچه از تمرینات کی روش خبر داریم، استراتژی صحیح با محوریت آمادگی جسمانی است. این که میانگین ۷ کیلومتر دوندگی بازیکن را به ۱۰ کیلومتر رسانده، خوب است. اگر ماکت را بازی مقابل کره جنوبی در نظر بگیریم، در استراتژی کی روش مالکیت توپ اهمیتی ندارد و او می خواهد با لایه های دفاعی از دروازه محافظت شود. از مشکلات این که هنوز گلر ثابت مشخص نیست و در سمت چپ بالانس نیستیم. پلی میکر نداریم و در واقع پس از جباری طراح و کسی که پاس های تهاجمی بدهد، وجود ندارد. استفاده از ۲ هافبک مرکزی که نکونام و تیموریان هستند البته اینها احتمالات از پلن جدید است که نقش پلی میکری اساسی نشود.

از سویی آرایش تیم تقریباً مشخص است مگر یک یا ۲ تغییر که احتمال آن وجود دارد. جامعه فوتبال در بیم و امید است. بیم به دلیل مشکلاتی که سر راه آماده سازی تیم وجود داشته و امید به خاطر تمرینات سخت و بالارفتن آمادگی جسمانی، دلبستگی به حوادث غیرقابل پیش بینی و البته غیرت و جوهر بازیکنان.

*کارشناس و مفسر فوتبال

ایران