چرا مقصری نیست؟
شهروندان- حسین راغفر*:
اخباری که طی چند وقت اخیر در خصوص برنج آلوده، بنزین آلوده و مواردی از این دست روی داده است، باید در بستر اقتصادی و سیاسی کشور به دقت تحلیل و ارزیابی شود. باید دید که چه کسانی منتفعین این دست از اقدامات هستند و چرا بار اول نیست که این اقدامات گریبان جامعه را میگیرد؟ ماجرای ورود خونآلوده به کشور را از یاد نبردهایم.
افراد بسیاری که از این طریق دچار بیماریهایی شدند و بسیاری نیز جان سپردند. چرا برای چنین اقداماتی در کشور مقصری پیدا نمیشود؟ این سوال را نیز باید در بستر اقتصادی- سیاسی ایران تحلیل کرد. متاسفانه فساد بخشی از کارکردهای نظام اقتصادی ایران شده و تاسف بیشتر اینکه اقدامات مناسبی از سوی دستگاههای نظارتی انجام نمیگیرد.
این اقدامات سبب میشود که تنها یک چیزی برجسته شود و آن اینکه جان انسانها در اهمیت چندم قرار دارد و منافع اقتصادی گروهی بر جان انسانها ارجحیت و اولویت دارد. به همین دلیل است که در مواقع خطیری مثل واردات خونآلوده یا برنج آلوده، اخبار نشر شده حکایت از اتصال افرادی در نظامهای تصمیمگیری واردات با جناحهایی در قدرت دارد که منافعی را در این رابطه دنبال میکنند. اما از مهمترین عوارض اجتماعی این اقدامات از بین رفتن اعتماد مردم به نظام تصمیمگیری است به خصوص از سوی کسانی که از این فرآیندها آسیب خورده و کسانی که به آنها نزدیک هستند بیش از هر کس نسبت به نظام تصمیمگیری ناامید میشوند و موجب دلسردی عمومی به نظام تصمیمگیری میشوند.
متاسفانه این پدیده طی هشت سال گذشته به کرات اتفاق افتاده است. موارد متعددی که تنها بیانگر تعرض به حقوق مردم است. در این موارد بهطور خیلی آشکار داراییهای اساسی مردم مثل جان و مال آنها در معرض خطر قرار میگیرد. حتی در موارد متعددی داروهای بدون کیفیت به جان و سلامتی مردم آسیب رساندند که البته در آن موارد نیز هیچکس پاسخگو نبود. در این عملکردها آنچه محسوس است خطر بزرگ از بین رفتن اعتماد مردم نسبت به دولت و تصمیمات آن است.
برای جلوگیری از آسیبهای سهمگین که همان زمان بروز نمیدهند بلکه متراکم شده و به بهانههای متفاوتی ممکن است خود را بروز دهند. در واقع نارضایتی انباشته شده بر هم و بیاعتمادیهای ایجاد شده به شکل انفجارهای اجتماعی ظهور مییابند و نوعی هرج و مرج اقتصادی- اجتماعی را دامن میزنند.
به همین دلیل برای حفظ امنیت سیاسی و اجتماعی کشور لازم است با خاطیان این اقدامات برخوردهای جدی صورت بگیرد تا از تحمیل هزینههای سنگین بردولت جلوگیری شود. اگر افرادی که چنین اقداماتی انجام دادند با هیچگونه واکنشی روبهرو نمیشوند، افکار عمومی را در ابهام قرار میدهند؛ اتفاقی که اگر شکل نگیرد یک نوع پاداش برای کسانی است که اقدامات مخربی برای سلامت انسانها انجام دادهاند که تکرار اقدامات مشابه را دور از ذهن نمینماید.
*اقتصاددان
اعتماد