تاریخ انتشار : چهارشنبه ۱۲ تیر ۱۳۹۲ زمان انتشار : ۱۷:۱۲

شهروندان – دکتر محمد زاهدی اصل*:
زمانی که وضعیت علمی و مدیریتی دانشگاه‌ها را در سال‌های قبل از 84 با سال‌های اخیر مقایسه می‌کنم به یاد گفته‌های آیت الله هاشمی شاهرودی در روزهای اول مسوولیت‌شان در قوه قضاییه می‌افتم.

و زمانی که نماد «کلید» را به عنوان نشانه تدبیر و عقلانیت در دستان رییس جمهور منتخب می‌بینم بارقه امید در دل این پیر دانشگاه (که ۴۶ سال از ۶۷ سال عمر خود را در این فضا سپری کرده و مسوولیت های علمی- اجرایی مختلفی داشته است) زنده می‌شود و شور توام با شعوری را که روز ۲۴ خرداد در پای صندوق های رای از ملت حماسه ساز به ویژه جوانان غیور و هوشمند کشورمان نظاره گر بوده ام به عنوان یک عنصر دانشگاهی این جرات توام با جسارت را پیدا می کنم که انتظارات خود را به محضر جناب آقای رییس جمهور منتخب و وزیر علوم دولت جدید تقدیم دارم به امید اینکه با استعانت خداوند متعال و حمایت و همراهی قاطبه دانشگاهیان مجرب و دلسوخته، بستر لازم برای تحقق آنها فراهم شود:

۱- جایگزین کردن خرد جمعی بر تمرکز و اقتدارگرایی و تصمیم گیری های فردی با اعاده اختیارات توام با مسوولیت شوراهای علمی و اجرایی به ویژه احیای مدیران گروه های علمی توسط اساتید گروه.

۲- بازنگری نسبت به گسترش کمی دانشگاه ها و شیوه پذیرش دانشجویان در دوره های تکمیلی به ویژه دکترا در اشکال مختلف حضوری و غیرحضوری و نیمه حضوری، پولی، نیمه پولی و…

در راستای ارتقای کیفیت آموزش عالی و رشد دادن جایگاه علمی کشور در مجامع بین المللی در این خصوص به عنوان مثال می توان توسعه اندیشه مدرک گرایی در مجموعه دانشگاه جامع علمی- کاربردی را مطرح کرد که مغایر با فلسفه وجودی این مراکز در راستای کاربردی کردن برخی رشته ها در جهت تقویت پایه علمی کارکنان سازمان ها بوده که اخیرا به دوره های دکترای تخصصی نیز رسیده است!

۳- یکی از مشخصه های توسعه یافتگی کشورها وجود مراکز علمی و تحقیقاتی مستقل است و لذا توجه ویژه به استقلال دانشگاه ها به گونه یی که روح حاکم بر آنها علم و تقوای علمی باشد از خواسته های بحق دانشگاهیان در طول تاریخ آموزش عالی کشورمان بوده است که در دولت تدبیر و امید، می توان بر تحقق آن امیدوار بود.

۴- توجه ویژه به شایسته سالاری در دانشگاه ها (که برای مجموعه اداری و اجرایی کشور الگو هستند) و سپردن سکان اداره امور دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی به شخصیت های علمی- اجرایی مجرب، خوشنام، متکی بر خرد جمعی، دارای تواضع علمی و متخلق به اخلاق حرفه یی و فرهنگ دانشگاهی.

۵- احیا و فعال سازی تشکل های دانشجویی با رعایت اعتدال و بازگردانیدن روحیه نشاط و شادابی به فضاهای دانشجویی با عنایت به تاکید مقام معظم رهبری بر ورود و حضور پرشور دانشجویان در عرصه های سیاسی با اجتناب از افراط و تفریط و همچنین تقویت تشکل های صنفی و علمی- پژوهشی اساتید و فراهم کردن بستر مشارکت همه جانبه دانشگاهیان در توسعه علمی و تحقق هرچه بیشتر سند چشم انداز بلندمدت نظام.

۶- ایجاد فضای بانشاط علمی با ارتقای میزان سرمایه اجتماعی به خصوص با فراهم کردن زمینه مشارکت توام با اعتماد و احساس امنیت شغلی و اجتماعی و تبادل آزاد اطلاعات و دانش های روز و تدارک امکانات نقادی عالمانه به خصوص در حوزه علوم انسانی و اجتماعی برای اساتید و دانشجویان تحصیلات تکمیلی.

۷- تعیین تکلیف اساتیدی که به رغم گذشت زمان طولانی، هنوز تبدیل وضعیت نیافته یا ارتقای مرتبه پیدا نکرده اند و همچنین بازنگری نسبت به وضعیت اساتیدی که در سال های اخیر به رغم توان و تمایل به حضور در دانشگاه به شکل های مختلف از این فرصت محروم شده اند و متقابلاتوجه به توان مندی و صلاحیت علمی کسانی که احتمالابه تعبیر رییس جمهور منتخب بدون بلیت سوار اتوبوس دانشگاه شده اند.

۸- با عنایت به شعار هوشمندانه جناب آقای دکتر روحانی با عنوان «تدبیر» و با هدف عقلانی، منطقی و قابل اجرا کردن برنامه و لوایح دولت از یک سو، اجرایی و عملیاتی کردن سیاست های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی کشور، بهره گیری افزون تر و بیش از پیش و واقعی از ظرفیت ها و پتانسیل های اساتید بی مدعا و دلسوخته دانشگاهی در کمیسیون ها و گروه های کاری دولت به عنوان یک ضرورت مطرح بوده و باید بسترهای آن بیش از پیش فراهم شود.

۹- اینجانب برخلاف برخی از مسولان و مدیران فعلی آموزش عالی کشور اسلامی کردن دانشگاه ها را معادل با برخی تعابیر یکسویه و نه چندان خوشایند نمی دانم و حتی این قبیل سیاست ها را توهین به شان دانشگاه و شعور اساتید و دانشجویان فرهیخته، مسلمان و پایبند به اخلاق اسلامی می دانم و لذا انتظارات از دولت امید این است که در جهت اسلامی کردن دانشگاه ها، طرحی نو دراندازد و با همفکری و مشارکت مجموعه اندیشمندان متعهد دانشگاهی نه یک گروه یا جناح خاص تدبیر دیگری بیندیشد.

۱۰- بازنگری علوم انسانی و اصلاح برنامه های درسی، مدتی است که مشغله ذهنی بخش هایی از دانشگاه ها را فراهم کرد و بعضا بستری برای برخی سوء تفاهمات و دلمشغولی برای اساتید علوم انسانی شده است به خصوص اینکه عملایکسونگری و نظر فردی و جناحی جایگزین عقلانیت و منطق علمی می شود و آسیب ناشی از این، علوم انسانی را به عنوان اساس علم و مبنای عمل در عرصه های مختلف با چالش های جدی مواجه می سازد و لذا بازنگری به این فرآیند اساسی و بنیادین یک ضرورت است که امید می رود در دولت تدبیر و اعتدال، بسترهای آن فراهم شود. در خاتمه برای جناب آقای رییس جمهور منتخب و همکاران ارجمند ایشان در عرصه های مختلف و اعتلای همه جانبه کشور و عزت روزافزون ملت حماسه ساز ایران از درگاه خداوند خالق تدبیر و خرد و آرزوی توفیق دارم.

استاد دانشگاه*